Honduras!

Na een reis van ongeveer 38 uur, met als hoogtepunten het lange wachten in Atlanta, een kotsende man naast me in het vliegtuig naar Houston en een overnachting op het vliegveld Houston ben ik nu in Midden-Amerika, in Honduras. (verder ging het vliegen trouwens goed)

Toen ik hier uit het vliegtuig stapte was het vooral warm, drukkend warm. In de rit van het vliegveld naar het huis werd al snel duidelijk dat ik in een totaal ander land terecht ben gekomen. Maximum snelheden hebben ze niet, de meeste auto’s hier zouden in NL van de weg gehaald worden omdat ze zo smerig zijn, de toeter is zo’n beetje het belangrijkste deel van de auto en rechts inhalen is geen probleem. Ook staan bij bijna alle winkels en bedrijven bewakers met een flink geweer bij de deur. Het schijnt dat sinds de huidige president aan de macht is gekomen (2005) de criminaliteit sterk is toegenomen. Deze president heeft de minimumlonen nl verhoogd, waardoor bedrijven veel werknemers hebben ontslagen en de werkloosheid is toegenomen. Bij stoplichten zijn er dan ook veel daklozen te vinden die (in rolstoelen) bedelen om geld.

Het huis waar ik nu woon is redelijk groot, ik deel een slaapkamer met een andere jongen, Roy, en we hebben onze eigen badkamer (met koude douche). Het gastgezin bestaat uit een vader en moeder en een zoon die in Amerika heeft gestudeerd en dus Engels spreekt, leuke mensen. Ook woont er aan het huis vast een huishoudster. Het eten hier is goed, ik hou alleen niet van de tortilla’s en laat dat nou net het favoriete gerecht zijn van de mensen hier, maar ik worstel me er wel doorheen.. Naast Roy is er nog een Nederlandse jongen (Herman) en over een paar weken komt er een derde.
Ik woon niet in het rijke gedeelte van de stad, maar daar gaan we morgen wel heen om te zwemmen bij familie. Ik ben benieuwd in wat voor een kasteel we terecht zullen komen. De rijke mensen hier zijn nl ook echt rijk.

Familie is hier erg belangrijk, iedereen heeft ook een beetje zijn eigen taak. Volgens mij hebben ze ook niet echt vrienden maar gaan ze vooral met familie om. Zondag toen we aankwamen was er s avonds een feestje waarbij ook de hele familie aanwezig was. Ze zijn hier erg christelijk en mannen hebben hier duidelijk meer te zeggen dan vrouwen. Ook zijn ze helemaal gek van voetbal, zo wordt de kraker Heracles-PSV live uitgezonden (inclusief passievol commentaar).

Deze hele week hebben we met zijn drieën Spaanse les gehad van een Hondurese vrouw, was leuk. We hebben les gehad op een Engelstalige privé school, die uiteraard 24 uur bewaakt wordt door een gewapende opa. Mijn Spaans is al iets beter nu, maar zal nog veel moeten blijven oefenen om het te verbeteren, wat zeker nodig is. Bij het bedrijf is het wel belangrijk dat ik een beetje Spaans spreek, omdat er bijna niemand Engels spreekt. Maandag begin ik met de stage, krijg dan ook pas te horen wat ze willen dat ik doe. Ik heb de baas en mijn contactpersoon al ontmoet, die waren drukker met hun iphones en imacs dan met wat ik moet doen, dus ik ben benieuwd waar ze mee aankomen..

Wat wel jammer is aan deze stad is dat het allemaal nogal gevaarlijk is. Heb er nog niet veel van gemerkt, maar ze willen niet dat ik alleen op stap ga en mobiel bellen op straat kan er al voor zorgen dat je bestolen wordt. Ik heb hier voor 15 euro een telefoon gekocht, die mogen ze best meenemen. Maar je kunt dus niet echt in je eentje ff snel ergens heengaan, dat is wel jammer. Het is ook geen stad om op vakantie te gaan, het is geen mooie stad. Langs de wegen ligt afval en het is vanaf 7 uur s ochtends erg lawaaiig.

Maarrr.. omdat de mensen hier aardig zijn er in de omgeving genoeg mooie dingen te vinden zijn, denk ik dat ik het allemaal wel uit zal gaan houden hier..
Ik hou jullie wel op de hoogte, groeten!

(ik heb geprobeerd er foto's op te zetten, maar dat lukt nog niet...)